O książce: rok / Kiedy masz 27 lat, a już zostałeś wyrzucony z wynajętego mieszkania, oszukany, zdradzony i, w dodatku wypalony, mimowolnie przypominasz sobie, że szklanka jest zawsze do połowy pusta, a życie jest szczere. A jeśli wszyscy idą przez gówniane życie z łopatą w rękach, to ja wskakuję na ulubione grabie z wesołym okrzykiem: „Witam, to znowu ja!” I dlaczego wszystko? Tak, bo historię o Kopciuszku trzeba zostawić Kopciuszkowi i przestać wierzyć, że jest się wyjątkowym.